هنر دست از آن چیزهایی است که همیشه و همه‌جا به کار می‌آید، اگر بلد هستید چیزی را با دست‌ها و ذهنتان خلق کنید، آستین‌ها را بالا بزنید و وارد میدان کارآفرینی شوید.
شرایط اقتصادی جامعه باعث شده برخی کسب و کارها ضربه ببینند و حتی برخی کارهای خودشان را از دست بدهند، اما ایده و خلاقیت چیزی نیست که به همین راحتی از بین برود!
دو جوان همدانی آستین‌ها را بالا زده‌اند و با تکیه به هنر دستی که داشتند، دست به خلق چیزهایی زده‌اند که مشتری‌های پر و پاقرص خودش را هم دارد.
میلاد مرادیان و میلاد اسماعیلی، که اولی در کار چوب و دومی در کار فلز مهارت دارد، در کارگاهی کوچکی در همدان مشغول تولید ابزار تزئینی و وسیله‌های دیگری مانند بشقاب و لیوان هستند. قبلا کارهای‌شان را برای دوست و آشنا می‌ساختند، اما شرایط باعث می‌شود همین هنر دست را تبدیل به کار اصلی‌شان کنند، کارگاه‌شان را تازه راه انداخته‌اند، با این‌حال در همین مدت کم رضایت زیادی جلب کرده‌اند.
«چوق» که در زبان کهن ایرانی و همدانی به معنی چوب است، نام کارگاه‌شان است، با آن‌ها درباره کار جدیدشان صحبت کردیم.
شرایط جامعه ما را به سمت راه‌اندازی کارگاه بُرد
«من دیپلم خودم را در رشته کار با چوب و تراشکاری در دبیرستان فنی و حرفه‌ای گرفته‌ام، بعد از پایان مدرسه و سربازی، در حوزه دکوراسیون و ام‌دی‌اف مشغول شدم، جایی که اتفاقا بازار کار مناسبی هم داشت؛ اما با توجه به شرایط اقتصادی جامعه، کار به شکلی که باید پیش نرفت و کارگاه تعطیل شد. در چنین شرایطی من و دوستم که فعالیت‌هایی را انجام داده بودیم و محصولات تولیدی خودمان را هم به دوست و آشنا فروخته بودیم، تصمیم گرفتیم کاری را راه بیندازیم.»
کارگاهی کوچک برای همه سازه‌ها
«من کار با چوب انجام می‌دهم و میلاد اسماعیلی هم با فلز کار می‌کند، با یکدیگر در یکی از روستاهای اطراف همدان کارگاه کوچکی را اجاره کردیم و با تبلیغ از طریق دوستان و به تازگی فضای مجازی کارگاه شخصی‌مان را به شکل جدی راه انداخته‌ایم. البته برای راه‌اندازی کارگاه هم مشکلاتی داشتیم، از جمله اینکه تهیه ابزارهای مورد نیاز برای تولید محصولات به قدری قیمت‌شان بالا رفته یا برخی از ان‌ها اصلا در بازار نیستند که نتوانستیم تهیه کنیم و همین موضوع باعث شد که تصمیم بگیریم همه چیز را دستی بسازیم. سنگ فرز و دریل تنها ابزار برقی ما هستند، به غیر از آن‌ها همه کارها را با دست انجام می‌دهیم.»
چوب و فلز و چرم؛ محصولاتی از مواد مختلف
«در کارگاه «چوق» هم کارهای چوبی پیدا می‌شود، هم فلزی و هم ترکیبی از آن‌ها. همچنین برای بعضی از کارها محصولات چرمی هم داریم. در ابتدا هم کار را محصولات مینیاتوری شروع کردیم، مثل تبرهای وایکینگ‌ها یا ایران باستان. این مدل‌های برای کلکسیونرها جذابیت دارد. در مرحله بعد و با توجه به اینکه خودمان خیلی اهل طبیعت هستیم، تصمیم به ساخت بشقاب، لیوان، قاشق و چنگال چوبی گرفتیم. این تولیدات با تبلیغ خود کسانی که از ما خرید کردند، مورد توجه هم قرار گرفت.
این کارها با اینکه ظریف هستند اما قابلیت استفاده دارند. البته چوب شرایط نگهداری خودش را دارد. مثلا باید بعد از استفاده آن را خشک کرد و روغن‌هایی را برای آن‌ها استفاده کرد. این کار شاید در ابتدا کمی سخت به نظر برسد، اما وقتی کسی ظرف را داشته باشد از آن هم نگهداری می‌کند.»
قیمت‌هایی منصفانه
«اوایل که برای دوستان کارهایی را می‌ساختیم، خیلی روی قیمت آن‌ها بحثی نداشتیم، اما حالا که به عنوان شغل مورد نظرمان است، کمی بحث فرق می‌کند. از طرفی ساخت این ابزار زمان زیادی را هم از ما می‌گیرد، برای مثال یک تبر نصف روز زمان لازم دارد و در این صورت در یک روز فقط دو محصول می‌توان تولید کرد.، با این‌حال سعی کردیم قیمت‌ها منصفانه باشند و برای مثال تبرها چیزی در حدود ۷۰-۸۰ هزار تومان قیمت دارند.»
طرح‌هایی کاملا منحصر بفرد!
«نکته‌ای که درباره محصولات ما وجود دارد، این است که چون ما هیچ الگویی نداریم و هربار هر محصول را خودمان و با دست می‌سازیم، به همین دلیل همه آن‌ها منحصربفرد هستند و هیچ دو مدلی شبیه به یکدیگر نیستند.»
بیشترین استفاده از چوب گردو است
«بیشتر کارهایی که تولید می‌کنیم از چوب گردو هستند، گردوی سیاه، سفید و زرد. در میان آن‌ها چون عناب هم وجود دارد، متاسفانه برخی از چوب‌ها در بازار مانند بلوط نایاب شده‌اند، اما کار ما همان چوب گردو هم راه می‌افتد.
البته این‌طور نیست که درخت‌های طبیعت را برای کارمان قطع کنیم، شاید خیلی‌ها ندانند که مزارعی برای پرورش چوب در کشور هستند و ما خودمان در همدان چنین مزارعی را داریم، کسانی هستند که درخت‌های گردو را در زمین‌شان می‌کارند، بعد از ۴-۵ سال آن‌ها را قطع می‌کنند و می‌فروشند و دوباره در زمین درخت می‌کارند.
البته ما از چوب‌های بازیافتی هم برای کارمان استفاده می‌کنیم، گاهی هم خانه‌هایی که الوار و نرده‌های چوبی دارند را خراب می‌کنند و چوب‌های آن‌ها هم برای کار ما خیلی مناسب هستند.
همچنین اگر برای‌تان سوال باشد که چوب‌های بزرگ را چطور برای سایزهای کوچکتر برش می‌دهیم، باید بگویم که ما الوارهای ۱۰ سانتی‌متری چوب را می‌خریم، در برخی کارگاه‌های نجاری که کارهای خدماتی انجام می‌دهند، آن‌ها را به ورق‌های نازک تبدیل می‌کنیم، ورق‌های سه و یک سانتی‌متری برای محصول‌های مختلف.»
تولید ظروف با شکل‌های خاص
«ایده و طرح برای به نتیجه رساندن زیاد داریم، خودم فکر می‌کنم باید کم‌کم به سمت کارهای درشت‌تر برویم و ظروف طبیعت‌گردی با شکل‌های خاص داشته باشیم.
متاسفانه کارهای مینیاتوری زیاد شده و با اینکه ماشینی هستند و بی‌کیفیت، اما به هر حال آن‌ها را با قیمت‌های پایین‌تر می‌خرند و ما هم مشتری‌های خودمان را از دست می‌دهیم. اما نکته مهم ما این است که چیزی بسازیم که در بازار وجود ندارد.
از طرفی با توجه به اهمیتی که طبیعت برای خودمان دارد و این‌روزها استفاده از ظروف پلاستیکی زیاد شده، دلمان می‌خواهد دیگران را به استفاده از ابزار چوبی عادت دهیم تا با طبیعت آشتی کنند.»
منبع: خبرگزاری مهر
* انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «ماهنامه کارآفرین ناب» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.
نظر خود را اضافه کنید.
ارسال نظر به عنوان مهمان