استاد اقتصاد دانشگاه تهران:

سازمان برنامه و بودجه محل چانه زنی، دادن و گرفتن رانت است

استاد اقتصاد دانشگاه تهران با بیان این که سازمان برنامه و بودجه به محل چانه زنی، دادن و گرفتن رانت تبدیل شده است، گفت: برای تحول در سازمان برنامه و بودجه نیاز به یک کار علمی است، نه...به گزارش الف؛ میثم موسایی استاد اقتصاد دانشگاه تهران در این خصوص به خبرنگار الف؛ با تاکید بر اینکه مقصر دولت قبل و این دولت نیست و باید متحوا تغییر کند، گفت: برنامه ریزی به این معنا که عملیاتی شود، تا کنون نبود و این گونه بوده است. سازمان برنامه و بودجه عمدتا جای چانه زنی دستگاه های مختلف است که هر کسی بتوان سهم بیشتری از بودجه را در اختیار داشته باشد.
وی ادامه داد: بودجه بدون اینکه عملکردها و کارایی بررسی و مطالعه شود، پرداخت شده؛ امروز ده‌ها و صدها مرکز فرهنگی و هنری در کشور وجود دارد که ده‌ها میلیار تومان بودجه دریافت می‌کنند، ولی هیچگاه براساس عملکرد آنها این پول تخصیص داده نشده و نمی‌شود، البته دستگاه‌های حوزه بازرگانی، صنعت و .. نیز تقریبا همین وضعیت را دارند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: امروز پروژه‌های عمرانی که توسط استانداری ها و یا خود دولت انجام می شود، براساس بهره‌وری نیست که یک انجام یک پروژه سال‌ها زمان می برد. موسایی در مورد نقش سازمان برنامه و بودجه، بیان کرد: محتوای سازمان برنامه و بودجه باید تغییر کند و با ادغام و جداسازی شود یا اینکه زیر نظر چه بخشی باشد، هیچ مسئله ای حل نخواهد شد؛ مانند موضوع آموزش پرورش است که یک روز می گویند دروان تحصلیل دو تا 6سال باشد اما یک روزی تغییر می‌دهند که حالا 5، 3 و 4 سال شود که این تغییرات هیچ تفاوتی در اصل قضیه که نظام آموزشی محتوا ندارد، نمی‌کند و مشکل همچنان باقی است. به گفته وی، سازمان برنامه و بودجه قبل از انقلاب با این هدف ایجاد شد که برای درآمدهای نفتی در جهت انجام فعالیت عمرانی برنامه ریزی انجام‌ دهد، که این موضوع به انحراف کشیده و به دستگاهی تبدیل شد که محل چانه زنی، دادن و گرفتن رانت و... که این وضعیت هنوز هم ادامه دارد. این کارشناس مسائل اقتصادی با تاکید بر اینکه برای تحول در سازمان برنامه و بودجه نیاز به یک کار علمی است تا این سازمان هدف ها را درست تعیین و برنامه ریزی کند و در این صورت تحول اساسی رخ خواهد داد؛ گفت: این مشکل ربطی به این دولت و یا دولت قبل ندارد.
موسایی اضافه کرد: سیستم بروکراسی ما یک سیستم ناکارآمد و پوشالی است؛ حالا چه فرقی می کند این دولت سرکار باشد یا دولت قبل، زیرا خود دولت به تنهایی قادر نیست، این موضوع اصلاح کند و نیازمند اراده بالاتر دارد که در اصلاح ذی نفع نباشد. وی اضافه کرد: متاسفانه هر دستگاهی و بخشی که مشکل دارد، حل مشکل را به خودش می‌سپاریم و می‌گویم مشکل را حل کند، در حالی که همین دستگاه بخشی از مشکل است و نتیجه کار که خودشان می خواهند مشکل را حل کنند، معلوم است. استاد دانشگاه تهران در باره اینکه نقص برنامه ریزی در ایران (برنامه ریزی یا اجرا) چیست و دولت دوازدهم باید چه اقدامی انجام دهد؟، گفت: برنامه ریزی در ایران باید منطقه ای باشد نه کلان؛ یعنی باید برای هر منطقه جداگانه برنامه داشته باشیم. به اعتقاد موسایی؛ باید مزیت های هر بخش و منطقه را تشخیص داده و به با توجه به مسائل بومی و محلی و مشارکت مردم برنامه ریزی شود؛ باید مردم در طراحی، اجرا و نظارت بر برنامه مشارکت وسیع داشته باشند؛ مردم باید اصل باشد که متاسفانه اقتصاد به دلیل اینکه مردمی نیست و دولت هم دوست ندارد امور را به مردم واگذار کند به همین دلیل برنامه ریزی دقیق صورت نمی‌گیرد. وی گفت: در واقع هر زمان به نوعی زمان تقسیم بودجه است و غنائمی که به دست می آوردند که چگونه تقسیم کنند. دولت به ضرر خودش کار نمی کند و کوچک کردن دولت به ضرر خود دولت است، به چه دلیل باید این کار را انجام دهد. استاد اقتصاد دانشگاه تهران در مورد تحول در برنامه ریزی، گفت: البته دولت به تنهایی نمی تواند کاری انجام دهد و به کمک همه دستگاه نیاز دارد؛ مثلا مجلس باید یک مجلس ملی باشد نه این مجلس؛ زیرا خواست و تمایل محلی دارد، ولی در تصمیمی گیری ملی عمل می‌کند و این تناقض دارد