پاسداشت «قلم»

مهدی جاوید پور::

هر كسي توتمي دارد، و توتم من « قلم» است؛ اين بخشي از آن نوشته‌اي است كه دكتر علي شريعتي در پاسداشت «قلم» به يادگار گذاشت؛ قلم، زبان عقل و معرفت است و رسالتش بيان حقايق و آگاهي بخشي است و چنين است كه پاسداشت حرمت آن سرمايه‌اي براي كسب اعتماد عمومي است؛

اين انديشه‌اي است كه بارها و بارها و از ساليان دور همواره دلسوزان و روشنفكران بدان تاكيد داشته‌اند.  به ياد دارم در سال‌هاي نه چندان دور وقتي روزنامه‌نگاران در محفلي دور هم جمع شده بودند ، يكي از دوستان جمله‌اي گفت كه بر دلم نشست. اين استاد فرهيخته اهالي قلم را  ايثارگر خواند و مانند هميشه در تمام روزهاي نااميدي ابراز اميدواري بود بر اينكه اين نيز بگذرد، چنين هم شد و اينك دولت تدبير و اميد با اتكا به حمايت مردم بر مسند نشسته است البته با انبوهي از مشكلاتي رو به روست. در اين سال‌ها همواره سخن‌هاي بسياري گفته شد از رسالت اهل قلم بر حفظ حرمت آن ولي آنچه عيان بود اينكه به نويسنده‌ آموخته شد، گاه نبايد با صراحت سخن بگويد و فراموش شد نقشي كه « قلم» در فرهنگ‌سازي و روشنگري دارد. سعه صدر مسئولان در حفظ حرمت اهالي قلم و صاحبان فرهنگ است كه موجب مي‌شود تا ديده بان‌هاي جامعه واقعيت‌ها را بنگرند و مشكلات را بيان كنند و با بيان حقايق مسئولان را براي حركت افكار عمومي در مسير حفظ منافع و مصالح ملي همراهي نمايند. ولي چه بسا كه گاه تنگ نظري‌ها و سليقه‌ورزي‌ها مانع از آن مي‌شود كه ابهامات برطرف شود و اين گاهي مانع گردش آزاد اطلاعات و آگاهي بخشي مي‌گردد. قلم زبان دوم انسان است و اين از ابتداي خلق قلم توسط بشر مشهود بوده است. سنگ نوشته‌هايي كه از دوران كهن به يادگار مانده‌اند گوياي فرهنگ و تمدني هستند كه قرنها پيش از ما وجود داشته است و تاريخ نگاراني كه رسالت قلم را پاس داشته‌اند و به ثبت وقايع و حقايق پرداخته‌اند، در واقع روشنگراني‌اند كه سفيران آگاهي بخش نسل‌هاي بعد از خود هستند. بنابراين هيچگاه نبايد فراموش كرد كه قلم تاثيرگذار‌ترين رسانه در هدايت افكار عمومي است و بجاست كه به جاي گرفتار شدن در حلقه تنگ نظري‌ها با تبيين اين نقش و تاثير‌گذاري به برنامه‌ريزي براي بهره‌گيري از آن پرداخت. شايد اين همان نقشي است كه دكتر روحاني رئيس دولت تدبير و اميد به عنوان يكي از اهالي قلم در جرگه نويسندگان آن را درك كرده و بارها بر اين تاكيد داشته كه بر همان عهد و وفاي خود با اصحاب رسانه پايبند است تا محيطي امن را براي اهالي قلم و رسانه فراهم سازد ولي به نظر مي‌رسد كه اين وفاي به عهد تنها زماني محقق مي‌شود كه همگان با پرهيز از افراطي‌گري و با اهتمام بر اصل اخلاق بر مدار اعتدال گرايي و انديشه ورزي و نه نگرش صرف سياسي، آستانه تحمل نقد‌پذيري را بالا ببرند و گرنه اصلاح و نوشتن مجدد قوانين، تنها حركتي شعارگونه است كه بارها و بارها در دور تسلسل اتفاق افتاده است.