رئیس مجمع تشکل های دانش بنیان:
در قراردادهای توتال، ایرباس و بوئینگ به دانش بنیان ها کم لطفی شد
رئیس مجمع تشکلهای دانش بنیان با اشاره به مصوبه شورای اقتصاد مبنی بر لزوم دخالت شرکتهای داخلی در قراردادهای بزرگ خارجی گفت:درقراردادهای توتال و بوئینگ و ایرباس به نظر بنده به دانش بنیانها کم لطفی شد و توجه لازم به دانشبنیانها نشده است.به گزارش تسنیم،افشین کلاهی رئیس مجمع تشکلهای دانش بنیان ایران درمورد جایگاه شرکتهای دانش بنیان گفت:فناوری و دانش و اقتصاد دانشبنیان دردنیا به عنوان موتور محرک اقتصاد کشورهای پیشرفته مطرح شده است مثل یاهو و گوگل که ارزش افزوده بالایی برای کشورهایشان به همراه داشته اند.کشورهای در حال توسعه برای اینکه بخواهند به آن پیشرفت مطلوب برسند،راهکاری جز بنیان نهادن فعالیتهای اقتصادی و تولیدی خود براساس و محور دانش و فناوری ندارند.اهمیت دانش بنیانها را مقامات بالای کشوری مطرح کرده اند وهمین باعث شد قانونی شکل بگیرد درسال 89 به عنوان قانون حمایت از شرکتهای دانشبنیان.اجرای این قانون به معاونت علمی و فناوری واگذار شده است وباعث تشکیل کارگروهی به نام ارزیابی شرکتهای دانشبنیان شد که البته دارای مشکلاتی است که باید برطرف شود.معاونت علمی تا زمانی میتواند این شرکتها را تحت پوشش قرار دهد که نوپا و تازهکار هستند و بعد از ورود به بازار کار مسئولیتی در قبال آنها نیست.در حال حاضر 3777 شرکت داریم که کارگروه ارزیابی آنها را به عنوان دانشبنیان تایید کرده است.
وی افزود:معافیت مالیاتی که در قانون برای دانشبنیانها مصوب شده در حال انجام است. و صندوق نوآوری به شرکتها تسهیلات میدهد و معاونت علمی و فناوری هم حمایت میکند. ولی دریافت این مزایا برای شرکتها واقعا دشوار است و به همین باعث شده در این زمینه شرکتهای مشاورهای راهاندازی بشوند تا این خدمات را برای شرکتها انجام بدهند و علت آن پیچیدگی و دشواریهایی است که در روند دریافت این مزایا وجود دارد.و قابل ذکر است که حتی بعضی شرکتها سعی میکنند به جای اتلاف وقت خودشان در بدست آوردن این مزایا، بیشتر وقتشان را در انجام فعالیتهای نوآورانه خودشان صرف کنند.
چون اگر شرکتها بخواهند این مزایا را به دست بیاورند صبح تا شب وقتشان را باید در این زمینه صرف کنند. و این قضیه باعث شده حتی یکسری شرکتهایی که فقط به دنبال این مزایا هستند و در سیستم دریافت مزایای دولتی مسلط هستند ورود کنند. از سوی دیگر شرکتهای واقعی رقبت چندانی برای این کار نداشته باشند.کلاهی ادامه داد:ارزش افزوده دانشبنیانها بسیار بالاست ولی موفقیت دانش بنیانها و کسب سود مناسب، راه و رسم و روش مخصوص به خود را دارد. در خارج کشور هم به همین شکل است یعنی اگر کسی راه و روش و ایده خوبی داشته باشد موفق می شود. بنابراین شرکتهای دانشبنیان نوپا و تازه کار ریسک بالایی دارند. در آمار جهانی راجع به میزان کسب موفقیت دانش بنیان ها گفته میشود که از هر 10 ایده جدید 2 یا 3 موفقیت کسب می کنند و 70 یا 80 درصد ایده ها و طرحها محکوم به رفتن هستند.ولی شرکتهای سرمایهگذاری خطرپذیرمیتوانند این ریسک را برای ایدها و دانش بنیانها کاهش بدهد.
پاکستان LNG قطر را ۳۵ درصد گرانتر از گاز ایران میخرد
در حالی که پاکستانیها اعلام کردهاند برای واردات گاز از ایران پول ندارند، شواهد نشان میدهد حاضرند LNG قطر را که نسبت به واردات گاز از خط لوله قیمت بیشتری دارد را ۳۵ درصد گرانتر خریداری کنند.به گزارش فارس 15 سال پیش مذاکره صادرات گاز ایران به پاکستان در حالی آغاز شد که در آن زمان تصمیم براین بود خط لولهای با عنوان خط لوله صلح میان ایران، پاکستان، هند و در نهایت چین احداث شود تا گاز ایران از عسلویه به آسیای شرقی برسد.در سال 2002 یعنی زمان مذاکرات اولیه شاید کمتر کسی فکر میکرد که صادرات گاز ایران به پاکستان در قالب خط لوله صلح، به سنگ بزرگی به عنوان تحریم برخورد کند و امروز که در سال 2017 به سر می بریم فقط سهم ایران در احداث خط لوله صادرات گاز به پاکستان انجام شده باشد.سالهای پایانی دولت هشتم در حالی آغاز رایزنیهای اولیه ایران و پاکستان بود که در نهایت در سالهای اول دولت نهم مذاکره ایران و پاکستان به نتیجه رسید و قرار بود در سال 86 قرارداد صادرات گاز ایران به پاکستان در قالب خط لوله صلح امضا شود.اما پس از کش و قوس هایی، اوایل سال 88 بود که قرارداد صادرات گاز ایران به پاکستان میان روسای جمهور دو کشور امضا و در نهایت مقرر شد 1100 کیلومتر از این خط لوله در ایران و 1000 کیلومتر در پاکستان احداث و روزانه 60 میلیون مترمکعب گاز از طریق این خط لوله 56 اینچی به پاکستان صادر شود.پس از آنکه امضای این قرارداد در صدر اخبار رسانههای خارجی قرار گرفت، فشارهای آمریکا به پاکستان به منظور لغو قرارداد صادرات گاز ایران به این کشور تشدید شد؛ به طوری که در تاریخ 14 سپتامبر سال 2009 مجله تایم در یادداشتی با عنوان «چرا پاکستان کمک نمی کند؟» مسئولان این کشور را به دلیل امضای این قرارداد مواخذه کرد.با تمام این فشارها کار احداث خط لوله صادرات گاز ایران به پاکستان از سال 88 توسط قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا آغاز شد و به اتمام رسید. اما همواره تاکنون مسئولان پاکستانی به دلایل مختلف ازجمله نداشتن منابع مالی کار ساخت این خط لوله را به تعویق انداخته اند و این درحالی است که این کشور درحال وارد کردن گاز مایع (LNG) از کشور قطر است.پاکستانیها میگویند پولی برای پرداخت بهای گاز ایران را ندارند و بارها گفتهاند هزینه ساخت خط لوله واردات گاز از ایران بسیار زیاد است که به استناد اطلاعات مندرج در رسانههای بین المللی، این کشور گاز مورد نیاز خود را از قطر 35 درصد گرانتر از گاز ایران خریداری میکند و بنابراین گفته پاکستانیها که ما پولی برای ساخت خط لوله واردات گاز از ایران نداریم کمی غیر قابل باور است. حتی این نکته که از قول مسئولان ایرانی از جمله وزیر نفت نیز بیان شده است که پاکستان برای پرداخت بهای گاز خود پول ندارد نیز با توجه به پرداخت هزینه سوخت مایع و پرداخت پول خرید LNG از قطر منطقی به نظر نمیرسد.بر اساس این گزارش، اگر ارادهای وجود داشته باشد وزارت نفت میتواند براساس بند Take Or Pay به دلیل توقف واردات گاز از ایران از سوی پاکستانیها به داوری بینالمللی شکایت کرده و خسارت قابل توجهی دریافت کند. کاری که درباره قرارداد گازی با ترکیه نیز در سالهای گذشته چندین بار انجام شده است.